Sayın Gül Uçar,

3.11.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, baştan sona vatan aşkıyla, bayrak aşkıyla yazdığınız mail beni ağlattı. Çok heyecanlandım. Allah senden razı olsun. Değerli yavrum, bugün Türkiye bir varoluş, yokoluş kavgası içinde. Resmen bize harb açıldı. Hergün içi tıklım tıklım  dolu belediye otobüsünden, itfaiye arabasına kadar, ambulansa kadar parkeden yüzlerce arabalarımıza kadar herşeyimiz cayır cayır yakılıyor. Ve biz bunlara karşı seyirciyiz. Hainler içimizde, hainler meclisimizde. Ne yazık ki çıt çıkmıyor. Bir ölü sessizliği. Adam gelecek dükkanna bomba atacak. Evinin, dükkanlarının camlarını kıracak, o zavallı polisler taş yağmuruna tutulacak. Geçen gün televizyonda seyrederken çıldırmama ramak kaldı. Birtakım şerefsizler, namussuzlar, insanlık düşmanları o zavallı polisleri taştan yağmur altında bıraktılar. Ne kötülük gördünüz onlardan? Onların da evde yaşlı ana babaları var. Karıları, çocukları var. Onlarla iftihar eden kızkardeşleri var. Ne istiyorsunuz, onlar kime ne kötülük yaptılar? Memleketimiz bir saldırı içinde. Düşman, meclisimizin içinde. Çıt çıkmıyor. Hayret doğrusu. Acaba kadın başına eline tüfeğini alıp “Ulan gavurlar, ulan şerefsizler, ben varken kimseye zarar veremezsiniz” diyen Nene Hatun’un ruhundan da utanmıyor muyuz? Dün, aslan Kasımpaşa’lılar yeni istiklal harbimiz başlattılar. Onlar tarihe altın harflerle geçecekler. Artık parti binaları bile bombalanıyor. Kimsenin umurunda değil. Bunlar itfaiye arabalarını, ambulansları bile insafsızca, Allah’sızca cayır cayır yakarken çıt çıkmıyor. Aslan Kasımpaşa’lılar kadınıyla, erkeğiyle, genciyle, ihtiyarıyla “Ulan imansızlar, ulan şerefsizler, ulan dünyanın en alçak yaratıkları” deyip düşmanları kovaladılar, it sürüsü gibi kaçırttılar. Ve tarihe altın harflerle geçtiler. Şimdi bunu diğer yerlerden de bekliyoruz. Yeter artık. Yeter artık. Yeter artık! Ya istiklal, ya ölüm!

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :