Canım dedem, sormayın benim de içim yanıyor bu olaylara. Bize emanet edilen bu vatanı ve dünyayı inanın anlamaya çalışıyorum. Elimden geldiğince anlamaya, olaylar karşısında takınacağım tavırı belirlemeye, kendimce çözümler bulmaya, kendimi aydınlatmaya ve kendimle mücadele etmeye gayret gösteriyorum. Bana emanet edilen genç arkadaşlarımı en iyi şekilde aydınlatmaya çalışıyorum ve gücüm yettiğince görevimi en iyi şekilde yapmaya ve bu genç arkadaşlarımla beraber kendimi de en iyi şekilde geliştirmeye çalışıyorum. İnanın hiç bir şeyden de korkmuyorum artık. Heleki bana telefonda söylemiş olduğunuz şu cümle inanın bana bazı zamanlar kuvvet, cesaret veriyor. "Ben bi tek tuvalete gittiğimde kapımı kaparım" demiştiniz. Bu ne güzel bir cesarettir böyle. Bu ne güzel ahlaktır, bu ne güzel özgüvendir, bu ne güzel şeffaflıktır canım dedem. Ürpermiştim. Kalbim büzüşmüştü bu cümle karşısında. Ne zaman cesaret gereken bişey yapmak zorunda kalsam. "İçimden korkulacak bişey yapmıyorsun. Bunu ben yaptım evet diyebilecek bişey yapıyorsun. Dik ol ve yaptığının da arkasında dur". deyip Napolyon gibi içimdeki korkuların üstüne yürüyorum. Çünkü yanlış bişey yapmıyorsam başkalarının kınamasından korkmamalıyım. Başkalarının çıkarları toplum çıkarlarının önüne geçiyorsa inanın o an bişey yapmam gerektiğini hissediyorsam başım dik korkusuz yapıyorum. Ve öğrenci arkadaşlarımı da bunu söylüyorum.
 
Geçen derste "paradigmalar" konusunu işlerken bütün gazeteleri okumalarını söyledim. Farklı bakış açılarını bilmelisin ki kendi bakış açınının ne yönde olduğunu bilip geliştirebilesin. Bir öğrencimin biri bana "hocam, Cumhuriyet gazetesini okurken hangi çevredeyim ona göre okuyorum. Örneğin zaman gazetesini burda okuyamam. Bir kere okurken görüldüm. beni hemen dışladılar elimde görünce" dedi. Ben de ona "korkmaması gerektiğini karşı görüş geliştirmek için senin görüşlerine zıt olan görüşleri de bilmelisin ki eleştiri yapabilesin. Hiç okumadığın yada bilmediğin bir konu hakkında nasıl yorum yapabilirsin başka türlü" dedim. Hepsi bana hak verir şekilde kafalarını salladılar. Korkmayın arkadaşlar. Sizi o kalıbın içine sokanlar inanınki cahil insanlar. Biz korkmuyacağız ve doğru olan yoldan vazgeçmeyeceğiz dedim. Yani dedecim elimden geldiğince kendimle beraber öğrenci arkadaşlarımı da aydınlatmaya çalışıyorum. Bizim gibilerden çok var. Ve ses çıkarıyorlar. Ümitliyim. Ve mücadeleye devam edeceğim. Genç arkadaşlar da enerji var ve inanın bu olayları kendilerine sorun ediyorlar.
Ümitliyim dedeciğim, yolumda inançla yürümeye çalışıyorum. Ve söz veriyorum hep mücadele edeceğim. Sizi çok seviyorum.
 
Saygılarımla
 
Gözdem

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :