Değerli büyüğümüz,

İsveç'le ilgili bir kitap okudum. Bundan 100 sene önce İsveç’te genellikle bir evde üç kuşak birden yaşarmış. Komşuluk ve akrabalık ilişkileri çok önemliymiş. Fakat İsveç’i yönetenler ülkeyi zenginleştirmek için insanları bireyselleştirme politikası izlemişler. Bunda da oldukca başarılı olmuşlar. İsveç çok zenginleşmiş fakat çok şey de kaybetmiş. Şu anda İsveç’te yaşlıların çoğu ya evlerinde yalnız,ya da huzur evlerinde ölüyormuş. İnsanların öldüğünü ancak evden kokular geldikten sonra anlıyorlarmış. İsveç bütün refahına rağmen intihar oranı en yüksek ülkelerden birisi.

Sonra düşündüm, aynı politika bizde de uygulanıyor. İnsanlar bilinçli olarak daha bireyci yaşamaya yönlendiriliyor.Bir insanın toplum içindeki değerini belirlemede en önemli kriterler para ve mevki.

Bu yüzden son ekonomik kriz belki de bizim tekrar insanlaşmamız için bir fırsat olabilir. İnsanların işsiz kalması,büyük ekonomik sıkıntılar yaşaması belki ilk başta büyük bir problem gibi gelebilir. Fakat her zorluk beraberinde bir hayırı getirir. Bu hayat şartlarında eskisi gibi aileler yine bir arada yaşamak zorunda kalacaklar ve insanlar birbirlerine daha bağlı olacaktır diye dünüyorum. 

Şimdi çağdaşlık, ilericilik sevdalılarına bu söylediklerim garip gelebilir ama ilahi rahmetler bazen insanın karşısına felaketler olarak çıkabiliyor.

Selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Mahide

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :