Sayın Mukarreb Hanım,

6.11.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, öyle muhteşem bir mail göndermişsin ki onu hepimizin her gün okuması gerekir. Bütün mesele hayattaki olaylar karşısında alcağımız müspet tavırdır. Bir gün bir veli zat karıncaya sorar, “Nereye gidiyorsun?” “Hazreti İbrahim’i yakacaklar. Nemrutun yaktığı ateş göklere yükseliyor. Ben bir yudum su aldım, ateşi söndürmeye gidiyorum.” “Peki” der o zat, “bir damla suyla o ateş söner mi?” Karınca, büyük bir ciddiyetle cevap verir, “      sönmeyeceğini ben de biliyorum. Ama benim gücüm, imkanlarım bu kadar. Elimden bu geliyor. Peki siz ne yapıyorsunuz?” o zat, mahçup olur, başını önüne eğer. Karıncaya “Allah mübarek etsin, yolun açık olsun” der. Ve karınca yoluna devam eder.

Muhterem efendim, bütün mesle burada. En imkansız şartlar altında bile istisnasız her insanın yapacağı birşey vardır. Önemli olan elinden geleni, gücünün yettiğini yapabilmektir, ortaya koyabilmektir. Bunu yapabilenlere ne mutlu.

Ermeniler Azarbeycan’a saldırdılar, Karabağ’ı çok kısa bir sürede zaptettiler. Karabağ o bölgenin en münbit, en verimli toprağı. Azeriler ne yaptılar? Kadını erkeği tabanları yağlayıp bir güzel kaçtılar. O günden sonra da gecelerini gündüzlerine katıp bütün imkanlarını kullanıp kadın erkek el ele verip Karabağ’ı kurtarmaları gerekirken onlar ne yapıyor, gelirem, giderem diye gece gündüz  çalıp söylüyor, göbek atıyorlar. İşte bu benim kanıma dokunuyor. Soruyorum size bu insanlığa yakışır mı, bu efendiliğe sığar mı? Her durumda, her şart altında kadın, erkek, genç ihtiyar, köylü, kentli herkesin yapacağı bir görev vardır. Önemli olan bu görevin yerine getirilmesidir. Kainatın en zarif, en hassas, en ince ruhlu, en güzel insanının Resulullah Efendimizin gerektiği zaman kılıcını çekip ordunun en ön safında aslanlar gibi savaştığını unutmayalım. Evet, önemli olan olaylar değil, o olaylar kaşısında bizim takınmış olduğumuz tavırdır. Bunu işek kaleminizle ne güzel anlatmışsınız. Sizi yürekten kutluyor, selam, sevgi ve saygıların hiç bitmeyecek olanını sunuyorum...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :