Hürmetlerimi sunarım Sabri amcacığım,

Ben inanıyorum ki insan hayatta her zaman kısmetini yaşıyor. Fakat bazen bunu düşünmeyip kendimi sıkıyorum. Bazı şeyleri sıkıntı yapıyorum. "Derslerimi verip okulumu hayırlısıyla bitirebilecek miyim?" diyorum. Aslında çalışırsam ve derslerimi geçmek benim kısmetimse zaten hallederim. Bunu bilsemde ara sıra kendime dert yapıyorum, heyecan yapıyorum.

Bir de ben yapı olarak heyecanlı biriyim, bunu nasıl aşabilirim sizce? Sınavlarda biraz daha sakin olabiliyorum ama yapabileceğim bir soruyu algılayıp çözemiyorum bazen. Topluluk önünde konuşma yapmam gerekirse yüzüm kızarıyor. Bu bir güven sorunu olduğundan mıdır acaba?

Henüz belki de hayat bana çok şey öğretmedi ama yinede şunu gördüm. İnsan kimin yanlışın söyler, kimle alay eder, dedikodusunu yaparsa kesinlikle aynı şeyi kendisi de yapmaya başlıyor. İşin en ilginç yanı da yaptığının farkında bile olmuyor, kendisi yaparken eleştirdiği iş ona doğru geliyor. İnsan susmayı başarabilmeli. Sizin her zaman söylediğiniz gibi "Ya hayır söyle, yahut sus." bu sözü yaşamalıyız. Ben de bu konuda kendimi düzeltmeye çalışıyorum. İnşallah düzelteceğim. Bir arkadaşımın evinde yıkanmamış bulaşıklar görmüştüm, mutfak karışıktı. "İnsan da bu kadar karışık olur mu demiştim." Şimdi aynı şeyi ben yapıyorum. Ağızdan çıkan her söze dikkat etmek ne kadar da önemli.

Hürmetle ellerinizden öperim Sabri Amcam. Sizin duacınızım, sizden dualarınızı bekliyorum. Siz hep iyi olun inşallah.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :