Sayın “Bir Öğrenci”

16.11.2008 tarihli mailinizi aldım.

Veli dediğimiz insanları inceleyecek olursak onların daha çocukluktan itibaren olağanüstü birtakım durumları olduğunu görürüz. Mevlana’dan Münir Derman’a kadar birçok velide daha çocukluk günlerinden itibaren fevkaladelikler yaşadığına şahit oluruz. Münir Bey, henüz beş yaşındayken bir gün hocası onu Gümüşhane’deki caminin üst şerefesine  çıkarır. Elleriyle tutarak parmaklıkların üstünde dik durması söyler. Sonra ona kuşbakışı Gümüşhane’yi seyrettirir ve birden arkadan iter. Münir Bey pamuk gibi uçarak aşağıdaki kıraathanede çay içmekte olan babasının ayakları üstüne düşer. Yalnız ince bir nokta var. Olayı sadece bir kader meselesi olarak görmek meseleyi ne dereceye kadar izah eder, bilinmez. Çünkü onların hayatına daha yakından eğildiğimiz zaman olağanüstü bir, çalışma, aşk, gayret içinde olduklarını görürürüz. Sanki onlar ne çocukluklarını, ne gençliklerini yaşamamışlar, her gün, her saat, her dakika hedeflerine doğru adım adım ilerlemişlerdir. Bizlere düşen görev bu konuda kafa yorup zaman kaybetmek değil onların güzel adetlerinden, güzel yaşantılarından örnekler alarak hayatımıza bir renk, bir ışık, bir güzellik getirmektir. Onların bir tek güzel adetini benimseyip aile hayatında, iş hayatında, toplum hayatında uygulamak bile yaşantımıza nice güzellikler katabilir. Mesele burada.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :