Sayın “Gönül Yolcusu”,

28.11.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, önce mükemmel olmak idealini  bırakalım. Hiçbirimiz ideal değiliz. Bu dünyaya ne ideal bir kadın geldi, ne bir erkek. Hepimizin hatalarımız, kusurlarımız, noksanlarımız var. Bu realiteyi lütfen kabul edelim. Sonra her gün, bir gün evvelinden devraldığımız emaneti nakış iğnesinin ucu kadar da olsa iyiye, güzele götürecek birşeyler yapmaya çalışalım. Karıncaya sormuşlar, “Nereye gidiyorsun?” “Hz. İbrahim’in ateşini söndürmeye” demiş. “Bu vücutla mı” demişler, “Evet” demiş, “ben vücuduma aldığım bir yudum suyla ateşi söndürmeye gidiyorum. İyi de siz ne yapıyorsunuz?” Soranlar pişman olmuş, karıncadan özür dilemişler. Mesele burada yavrum. Hep minicik de olsa birşeyler yapabilmek. Mesela o gün iki kaşık, iki çatal az yiyebilmek, on dakika az uyuyabilmek. Ne olur şu mükemmellik saçmalığını, manyaklığını bırakalım. İdeal  insan olmaz. İnsan demek hata, kusur, noksanlık demek. Bütün mesele bir karınca olabilmek. Hepsi bu kadar. Anlaştık mı yavrum? Yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :