Merhaba Efendim,

Müsaadenizle bir kıssayı paylaşmak istiyorum. Bayezid-i Bistami şöyle anlatır: Birgün Dicle nehrinden karşı tarafa geçecektim.Yanına varınca Dicle"nin iki yakası, bana yol vermek için birleşti. Derhal kendimi toparladım ve Dicle"ye şöyle dedim:

"And olsun ki, buna kanmam. Zira sandalcılar bir adamı yarım akçeye geçiriyorlar.Ama sen, otuz senelik amelimi istiyorsun. O halde mahşer için hazırladığım amel-i salihlerimi asla burada yarım akçeye verip ziyan edemem. Bana Kerim lazım, keramet değil.

Muhterem büyüğüm, birçok insan neden keramet göstermek ve keramet ararlar?

Hürmetle mübarek ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :