Merhaba Sabri amca;

Sizi çok özledim, artık hergün yazamadığım için size, sanki uzun zamandır size yazmıyormuş gibi hissediyorum ve çok özlüyorum sizi; çünkü hep aklımdasınız. Mailinizi okudum, anlattığınız hikayenin üzerinde bayağı düşündüm ama sanırım tam anlayamadım. Anlattığınız hikayede bir mana büyüğünün atla giderken bir nehre geldiklerini, at ürktüğü için nehirden geçemediğini, nezaman ki mana büyüğü suyun bulandırılmasını istiyor, ozaman nehirden geçtiğini söylemiştiniz. Çünkü su temizken at suda kendini görüyormuş ve adım atamıyormuş. Bizim de nefsimizin peşinde gidersek hayatla ilgili bir adım atamayacağımızı söylemiştiniz mailinizde. Bu yazı üzerine çok düşündüm, kendi anlayışıma göre birşeyler çıkarmaya çalıştım bu yazınızdan ancak size de açıklamasını sormak istedim, çünkü doğru anlayıp anlamadığımı bilemedim. Bu anlattığınız hikayede yaptığınız benzetmelerle kastedilen şeylerin neler olduklarını size sormak istedim; at insana benzetiliyor sanırım; öyle değil mi? Bulanık suyla ne kastediliyor? Üzüntüler, sıkıntılar mı kastediliyor? Atın sudan temizken geçememesiyle anlatılmak istenen tam olarak nedir Sabri amca? At su temizken suda kendisini görüyormuş ve ürküyormuş, burada “kendi” ile kastedilen nedir? Bu hikayenin açıklamasını yapabilir misiniz? Beni bayağı düşündürdü bu anlattığınız hikaye.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum ve çok güzel bir akşam geçirmenizi diliyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :