Sayın Goncagül Hanım,

4.12.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, sade evlilikte değil hayatın her alanında başarının yolu tartışmadan uzak bir yol izlemekle mümkündür. Tartışmak bana göre hiçkimseye hiçbir fayda sağlamıyor. Sadece insanlar arasında olması gereken sevgiyi, saygıyı yok ediyor. Anlamsız, saçma sapa bir olay. Diyeceksin ki öyledir de bu bütün nsanları içine alan münakaşa denizi nedir? Değerli yavrum, bunun tek sebebi var, içimizdeki terbiye edemediğimiz nefis. Bütün tartışmalar hep bizim bencilliğimizin, egoizmimizin bir eseri. Hep ben bilirim, ben senden üstünüm davası. Bunu bize söyleten nedir? İçimizdeki o nefis denilen eğitemediğimiz, eğitmeyi dahi düşünmediğimiz nefis denilen canavrdan başka nedir? Bir gün meşhur Diyojen çok dar bir sokaktan geçiyormuş. Tam da karşıdan zengin, şişman, mağrur, kibirli bir adam geliyormuş. Karşı karşıya gelince gürlemiş, “Ben” demiş, “aptal, salak, gerizekalı insanlara yol veremem.” Diyojen hemen kenara çekilmiş, “Buyurun, geçin efendim, ben veriririm.” demiş. Olay bundan ibaret. Ben, mutlu, sevilen, el üstünde tutulan bir insanım, sonsuz şükürler olsun. Sebebi ne biliyor musun, hayat boyu ne evlilik hayatımda, ne iş hayatımda, ne sosyal hayatımda kimseyle münakaşa etmedim. Herkesin fikrine saygı gösterdim. “Ne yapalım, o da öyle düşünüyor.” dedim. Ortaya sade, temiz, güzel, sevgi dolu bir hayat çıktı. Yoksa benim kimseye bir üstünlüğüm yok, bir fevkaladeliğim yok. Böyle düşünmekten bile edep ederim, Allah’a sığınırım.

Değerli yavrum, bu da bir yaşama üslubu. Kabul edersin veya etmezsin, senin bileceğin iş. Ben ona karışamam.

Selam, sevgi ve saygı ile.,

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :