Sayın “Sevgi Çiçeği”,

7.12.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailini okuyunca memnun oldum. Kendi derdinin ilacını kendin söylüyorsun. Bu ne güzel bir olay. Bizler bu dünyaya yiyip içmeye, gülüp eğlenmeye, göbek atmaya, horul horul uyumaya gelmedik. Benim çocukluğumda şeker birden beş buçuk liraya çıkmıştı. O zaman normal bir insanın geliri yirmibeş, otuz liraydı. Bu gelirle bu şeker alınamayacağına göre insanlar çaylarını kuru üzümle içmeye başladılar. Yani üzüm şekerin yerine kaim oldu. Aynı şekilde insanlar manevi duygulardan ve yaşantılardan uzaklaştıkça pek tabiidir ki maddenin kesafeti ön plana geçecek. Manevi güzelliklerden mahrum insanların kafaları parayla, mevki, makamla, içkiyle, fuhuşla, kumarla dolacak. Olay bu kadar basit. İskender, zamanın en büyük hükümdarı. Dünyayı fethe çıkıyor. Yolda fıçının içinde güneşlenen bir adam görüyor. Soruyor, “Kimdir bu?”. “Efendim” diyorlar, “bu meşhur filozof Diyojen. İskender atından iniyor, Diyojen’in yanına gidiyor, ona hitaben: “Dile benden ne dilersin?” diyor. Diyojen yüzünü buruşturuyor, “Git işine be adam” diyor, “gölge etme, başka ihsan istemem.”

Değerli yavrum, inşallah bütün günlerin Allah’a ve Peygambere biraz daha yaklaşabilmek arzusuyla dolar. İnşallah zamanın Rabiası sen olursun. Sevgili yavrum, yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :