Değerli Hocam,

Sizi, Çiğdem Hanım'ı ve tüm değerli gönül dostlarını sevgiyle selamlarım:)

Hocam, Gönül Sohbetlerinizi okurken bir cümle dikkatimi çekti. Diyor ki, "Bilelim ki, ağzı­mıza lüzumsuz bir lokma koyduğumuz zaman, biraz sonra lü­zumsuz bir söz çıkar." Bu acaba nefsimize kapılıp, çok yersek yine nefsimize uyup çok konuşacağımız anlamına mı geliyor. Sanıyorum, az yemek yemek ile sağlanmak istenen hem vücuda rehavet çökmesini engellemek hem de nefse ölçülü olmayı öğretmek. Çok yiyince kan midede toplandığı için beyne giden oksijen azalıyar ve insanın beyni de uyuşuyor. İyi düşünemeyen birinin nefsini kontrol etmesi de zorlaşıyor. Diğer taraftan nefse belli bir edebe girmeyi öğrettiğiniz zaman mesela ölçülü yemek yemek gibi, başka yönlerden edebe girmesi de herhalde kolaylaşıyor. Değerli Hocam, ben bu cümleyi böyle yorumladım. Bu konudaki görüşlerinizi öğrenebilir miyim? 

Sizi sevgiyle kucaklar, gül ellerinizden öperim.

Bu arada müsaadenizle Çiğdem Hanım'ı çok özlediğimi ve kendisini çok sevdiğimi burada belirtmek istiyorum. Allah'ın rahmeti üzerinize olsun.

Sevgiler, Saygılar

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :