Sayın Can,

27.12.2008 tarihli mailinizi aldım.

Çok sevgili yavrum, mailin bizleri çok sevindirdi. Nice zaman var ki onun yolunu gözlüyorduk. İnşallah iyisindir. Sorduğun soru çok anlamlı, çok düşündürücü. Peygamber Efendimiz bir Hadis-i Şerifinde

“Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz.”

Buyuruyor. Çünkü hepimiz bu dünyaya her gün daha çok artan bir heyecanla ilim öğrenmeye, kendimizi yetiştirmeye, olgunlaşmaya, kemal sahibi olmaya geldik. Hiçbirimiz ama hiçbirimiz her yönüyle tekamül etmiş, gelişmiş hatalardan, kusurlardan kurtulmuş, arınmış, güzelleşmiş insanlar değiliz. Hepimizin ayrı ayrı nice noksanlıklarımız, veya fazlalıklarımız var. Bir gün meşhur heykeltraş Rodin’e, o kadar güzel heykel yapmasının sırırını sormuşlar. Rodin, sükunetle cevap vermiş. Önüme bir taş yığını alıyorum, sonra onu her gün sabırla, özenle, dikkatle, saygıyla yontuyorum. Kafamda tasarladığım heykel ortaya çıkıncaya kadar. Kıymetli yavrum, hepimiz bir açıdan Rodin gibi değil miyiz? Her sabah yeniden kendi kendimizi inşa etmeye çalışmıyor muyuz? Her gün yeniden. Bitip tükenmeyen bir heycanla daha iyiye, daha güzele gitmeye çalışmıyor muyuz? Eğer böyle değilsek en büyük gaflet, delalet, ihanet içindeyiz. Hepimiz son nefesimize kadar hep o en güzel varlığa Peygamber Efendimize benzemeye, Onun gibi olmaya çalışmamız gerekiyor. Belki değil hiçbir zaman O müstesna güzelliğe ulaşmaya gücümüz yetmeyecek. Ama hedefimiz O. Bir gün yolda giden bir karıncaya sormuşlar. “Nereye gidiyorsun?” demişler. Karınca “Haber aldım, Nemrut Hz. İbrahim’i yakacakmış. Bir yudum su aldım, yangını söndürmeye gidiyorum. “İlahi karınca” demişler, “hiç bir yudum suyla o ateş söner mi?” karınca, “Ben de biliyorum sönmeyeceğini ama ölürsem bu yolda ölmüş olacağım.” Benim gücüm buna yetiyor. Peki, siz ne yapıyorsunuz?” Soruyu soranlar utanmışlar. Başlarını önlerine eğmişler.

İşte yavrum, bütün mesele burada. Yaşadığımız sürece, son nefesimize kadar hep daha iyiye, daha güzele, Allah’ın ve Resulünün gösterdiği yolda yürümeye çalışmak. Ne demiş adam

“Babamın adı Hıdır, elimden gelen budur.”

Biz de elimizden geldiği kadar hep iyiye, güzele, mükemmele gitmeye çalışacağız. Lisede bir müzik öğretmenimiz vardı. Faik Canselen. Onu çok severdik. Ona büyük saygı duyardık. Kendi bestelediği bir İleri Marşı vardı.

“Yürü, bu yol şeref, zafer yolu

Karşında bekliyor seni tanyeri,

Yürü, atıl, devir karanlığı

Durma yürü, haydi ileri...”

Sevgili yavrum, yeni maillerini bekliyor, özlemle gözlerinden öpüyorum. Mutlu ve çalışkan ol yavrum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :