Sayın Aysun Yetkin,

31.12.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gösterdiğin ilgiye ve sevgiye çok teşekkür ederim. İstediğin zaman mail gönderebilir, telefon açabilirsin. Kapımız tek istisna olmadan yeryüzündeki yedi milyar insana açık. Onların hepsi bizim kardeşimiz, canımız, ciğerimiz...

Gelelim kızına. Onu katiyyen üzme, hırpalama. Çocuk, çevrede ne gördüyse, ne duyduysa, neye şahit olduysa onun düdüğünü çalacak. Hayat böyle yavrum. Bunda yadırganacak hiçbirşey yok. Benim de annem Çinli olsaydı şimdi ben çang, çung, çeng diye çatır çatır Çince konuşacaktım. Değerli yavrum, önemli olan çok küçük yaştan itibaren çocuğu hayata hazırlamak. Onu manevi duygularla beslemek, bilinçli bir hale getirmek. Beş yaşındaydım, bir gün annem elinde bir defter kalemle geldi. “Otur oğlum, yaz” dedi. Yazmaya başladım. “Oğlum, Allah’ın ve Peygamberin inan dediklerinden başka hiç kimseye, hiçbir şeye inanma.” “Şimdi” dedi annem, “defter bitinceye kadar bu cümleyi yazacaksın.” Amaç, o fikrin şuur altıma işlemesiydi. Ben de öyle yaptım. Allah’a şükürler olsun o tek cümle hayat boyu bana ışık tuttu, yolumu aydınlattı. Sorunlarımı çözdü. Mesele burada yavrum. Daha önceden çocuğu hayata hazırlamak. Bilmem ne demek istediğimi anlatabildim mi? Çocuk anlar mı diye düşünme. Eğer bir fikir sevgiyle, saygıyla, edeple, incelikle çocuğa anlatılırsa onlar herşeyi anlar, sezer, hisseder.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :