Sayın Aynur Uncu,

4.1.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, insan için hayatta karşılaşacağı en önemli soru “nefs” olayıdır. Biz, nefsimizi eğitip, ıslah edip, terbiye edip, müslüman etmedikçe  şartlarımız, içinde bulunduğumuz mekan, zaman ne olursa olsun kesinlikle mutlu olamayız. Bazı kimseler nefs denince yalnız içki, fuhuş, kumar olayını anlıyorlar. Haydi, bunları önledik, yapmıyoruz. Peki nefsimiz ıslah oldu mu? Bunlara gelinceye kadar nefsin öyle oyunları var ki bir yeri kapatsan başka bir yerden baş gösteriyor. Onun için hiç kimse bir manevi büyüğün himmeti olmadan kütüphaneler dolusu kitap okusa, yirmi dört saatini ibadetle geçirse yine de nefsini ıslah etmiş olmaz. Nef,s ıslah edilmedikçe de insanın ne huzuru olur, ne mutluluğu. Bazı kimseler kendi kendilerine gelin güvey oluyorlar. Ben, şu kadar kitap okudum, şu kadar ibadet ettim. diyerek kendilerini ne güzel aldatıyorlar. Fikret, bir mısraında der ki:

“İnan Haluk, ezeli bir şifadır , aldanmak.”

Bu durumda yapılacak iş şudur, o şahıs bırakılır, istediği yerde otlasın diye.

Değerli yavrum, insanlık varolduğu günden itibaren bu meseleyle uğraşmış. Ama muvaffak olamamıştır. Ta ki Resulullah Efendimiz gelinceye kadar. Hala günümüze kadar devam eden bir mücadele tarzı var: Nefsi öldürmek. Bu palavradan başka birşey değildir. İnsalık tarihinde hiç kimse nefsini öldüremedi. Ama yüce Peygamberimiz çözümü getirdi: “Nefsin, senin binek hayvanındır. Ona rıfk ile, mülayemet ile muammele ediniz. Yani yumuşaklıkla, tatlılıkla, sevgiyle, saygıyla, edep ile onu yola getiriniz. Bu da ancak Pegamberimizin ve O’nun yolunda gidenlerin himmetiyle olur.

Değerli yavrum, Allah, senin de bizim de yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimizin de yardımcısı olsun.

Diyeceklerim bu kadar.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :