Sayın “Gönül yarası”,

9.1.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, olaya bir de kayınvaldenin açısından, tarafsız, objektif olarak bak. Acaba eleştirilerinde haklı olabilir mi? Acaba hayata karşı takındığın yanlış tavırlar var mı? Ama olaya önyargılarla değil, bir bilimadamının tarafsızlığı içinde yaklaş. Eğer sen normal, kibar, hanımefendi, çalışkan, saygılı, edepli, zarif bir insansan yine kayınvalden sana hakarete devam ediyorsa ölüm bahasına da olsa o kadınla ilgini kes. Herşeyi göze al. Ekmeğini kendin kazan, kimseye kendini ezdirme.

Eğer birtakım hataların, noksanların veya fazlalıkların oluyorsa, bazı hayati değerlerden mahrumsan onları yaz, beraber çare bulalım.

Değerli yavrum, bana öyle geliyor ki sen de olaya objektif bakamıyorsun. Çocukluğumda bizim evde annem ve babannem beraber yaşarlardı. Annem, edebiyat öğretmeniydi. Ne zaman eve gelse babannem hürmetle ayağa kalkar, “Hoşgeldin yavrum” derdi. Annem, babanneme hitaben “Ama anneciğim, ne olur rahatsız olma. Ayağa kalkınca ben üzülüyorum.” Derdi. Babannem cevaben “Ben, gelinime ayağa kalkmayacağım da kime kalkacağım?” derdi. Annem, “Dünya bir yana, kayınvaldem bir yana.” derdi. Ve ona inanılmaz bir sevgi ve saygı gösterirdi. Bu hep böyle oldu. Şimdi lütfen bu hatıranın ışığında olayı tarafsız olarak görmeye çalış. Acaba işlerini aşkla, şevkle, heyecanla, ibadet eder gibi yapabiliyor musun, kayınvaldene ölesiye bir sevgi ve saygı gösteriyor musun, bir dediğini iki etmiyor musun? Lütfen bu klasik gelin kaynana havalarından çıkalım. Olaya bir psikolog gibi bakalım. Başkalarını itham etmek bize hiçbir şey kazandırmaz.

Diyeceklerim bu kadar. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :