Merhaba Sabri amca;

Simdi maillere baktim. Suna Hanim’in yazdiklarina tesekkür etmek istedim. Kendisi de çok iyiniyetli bir insan. Allah ona da islerinde kolaylik versin. Insallah onun da hersey istedigi gibi olur. Bu hafta erken gittigim için eve , esim eve gelmeden evvel sofrayi hazirladim; çok hosuma gidiyor ondan evvel eve gelip birseyler yapip sofrayi hazirlamak, sonra birlikte kahvelerimizi içmek, sohbet etmek...Gün içerisinde esimi çok özlüyorum; hep hayirlisiyla aksam olsa da eve gitsem diyorum. Manevi konularla ilgili onunla sohbet etmek çok hosuma gidiyor. Bazen bazi arkadaslarim ya da çevremde gün içerisinde iletisimde oldugum insanlarla manevi konularla ilgili konusurken karsimdaki söylediklerimi hiç anlamiyor sanki, ozaman hemen konuyu kapatiyorum. Çünkü öyle hissediyorum ki o bir düsünce içerisinde ve baska düsünce ona ters. Oyüzden diyecegim hiçbirsey onun düsüncesini degistirmeyecek gibi geliyor bana ve konuyu baska yöne çekiyorum. Ama acaba diyorum onu dogru yöne yönlendirmek için konusmaya devam mi etmeliyim yoksa onu kendi haline mi birakmaliyim! Hangisinin dogru oldugunu bilmiyorum bazen. Hafta sonu yine müzik var, oraya gidecegim Pazar günü insallah. Size de çok güzel bir haftasonu diliyorum.

Sevgi ve saygiyla ellerinizden öpüyorum. 

İlknur

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :