Sayın İlknur Hanım,

17.1.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, senin bu arkadaşın hiç mi hiç hayatı, insaları tanımamış. Varoluşunun amacını bilmiyor. Sadece ham hayallerinin peşinde koşuyor. Bu kız ne bir işte çalışabilir, ne güzel bir evlilik yapabilir. Bu kızın sevme ve sevilme kabiliyetleri de yok. Bu kafayla bu kız hayatta hiç birşey olamaz. Yapılacak iş şu: Bugüne kadar sadece yiyip, içip, yatıp, uyuyup aptalca bir hayat yaşadığının farkına varsın. Hayata sıfır kilometreden yeniden başlasın. Kendi aczini, salaklığını, bir takım zahiri sebplere bağlamasın. Söyledikleri hiç de akıllı, uslu bir insanın sözleri değil. Herkesin ailesi dört dörtlük müydü? Neden içindeki aşağılık duygusunu babasının gemici olmasıyla izah ediyor. Desin ki ben hayata sıfır kilometreden başlıyorum. Bütün insanları seviyorum. Çalışmayaı seviyorum, mücadeleyi seviyorum. Ben söke söke başarılı bir insan olacağım. Şu şunu demiş, bu bunu demiş, filanca beni sevmiş, filanca sevmemiş, bunlardan bana ne? Ben, yeryüzündeki bir kum tanesinden gökyüzündeki samanyoluna kadar bütün kainatı seviyorum, herkes benim kardeşim.

Kıymetli yavrum, sen onu dinleyip kavuk sallarsan ona en büyük kötülüğü yapmış olursun. Ona hayatı anlat, başarıyı anlat, mücadeleyi anlat ve zaferi anlat. İşte böyle yavrum. Benim düşüncem bu.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :