Sayın Özge Ceylan,

7.9.2006 tarihli mailinizi aldım. Kandil tebrikiniz için çok teşekkür ederim. İnşallah siz de nice gönlünüzde açan çiçeklerle yepyeni kandillere ulaşır, inancın aşk haline gelmesiyle erişilen dünya ve ahiret cennetinde yaşarsınız. Kıymetli yavrum, bütün mesele kelimelerden, şekillerden, öze, batına, manevi hayata, aşka geçebilmek. Aksi halde yalnız şekilde kaldığımız sürece olay birtakım ritüellerin tekrarından başka nedir? Evet hacca gitmek güzel, Kabenin etrafında tavaf etmek güzel, ama asıl önemli olan kalbimizi Kabe haline getirmek değil mi? Yalnız kelimelerin tekrarıyla şekillerin tekrarıyla kalbe ulaşılamıyor. Bir testiyi çeşmenin yanına koysak içine su girmediği sürece kırk yıl da dursa yine bomboş kalır. Önemli olan suyla testinin ağzının aynı istikamete gelmesi. Maneviyat pınarları gürül gürül akıyor, Kur’an-ı Kerim pırıl pırıl ortada. Ama bizler O nurun yanına bile yaklaşamıyoruz. Asırlardır hep tekrar, hep tekrar...Benim rahmetli babam Konya’nın Ermenek ilçesindendi. Ermenek’te çok kullanılan bir söz vardır, rahmetli babaannem de sık sık tekrarlardı: “Yağ yiyen köpek tüyünden belli olur” diye. İnanç, öyle bir nur, öyle muhteşem bir ışık ki insan istese de istemese de dışardan belli oluyor. Saklamanın, gizlemenin de imkanı yok. Bir insanın fizyonomisine bakaraktan onun inançlı veya inançsız bir insan olduğunu anlayabilirsiniz. Gönül istiyor ki kandil gecelerinin nuru biraz da yüzlerimizde yansısa. İnsan gönlü ışıktan billur gibi, ışıkla dolunca ışıktan farkedilmiyor. Yunus Emre boşuna dememiş “Aşk gelicek cümle eksikler biter” diye. O yansımanın bir tek şartı var, Kur’an-ı Kerim’de gösterilen: “Önce inandım de sonra dosdoğru ol”. Kainatın Efendisinin “Beni kocattı” dediği muhteşem ayet. İnanan bir insan nasıl yalan söyleyebilir, nasıl iki yüzlü olabilir, nasıl bir kimseden başka bir kimseye laf taşıyabilir? İnanan bir kimse nasıl sayısız iyiliklerini gördüğü insana cephe alabilir, gittiği yerlerde onu kötüleyip birtakım zavallı insanları ona düşman edebilir? İnanan bir insan nasıl kalbinde kin, nefret, düşmanlık, intikam hisleri besleyebilir? İnanan bir insan lokantanın listesinde zeytinyağlı taze fasulye yazdığı halde onu mısırözüyle yapmak şerefsizliğini gösterebilir? İnanan bir insan nasıl gazetesini çıplak resimlerle doldurabilir? İnanan bir insan nasıl televizyon kanalını birtakım zavallı perişan insanların piyasa fiatlarını artıracak şekilde mütemadiyen onları lanse edebilir? Bu çizgiyi daha kilometrelerce uzatabiliriz. Hepinizin gördüğü, bildiği, şahit olduğu durumlar. Ne olur ya mertçe, erkekçe inkar edelim, inanmıyoruz diyelim, yahut önce inandık diyelim, sonra ölüm bahasına da olsa dosdoğru olalım. Bugün durumumuz ortada, tek kelimeyle utanç verici bir durum. Benim sizlerden ricam lütfen ölüm kapımızı çalmadan halimizi, tavrımızı, gidişimizi bir gözden geçirelim ve kendimize bir çeki düzen verelim. O lüzumsuz, o pis, o iğrenç kibirimizi, gururumuzu, rezil nefsaniyetimizi bir kenara koyalım, tövbe edelim, istiğfar edelim, af dileyelim, “Allah’ım kulluk edemedim, affına geldim” diyelim. Kollarımızı açalım yeryüzündeki tek istisna olmadan bütün insanları, bütün hayvanları, bütün bitkileri, bütün eşya ve cemadatı Muhammedi bir aşkla kucaklayalım. Sevgi, saygı, edep, incelik, şükür, kanaat, sabır ve af yolunda, bağışlamak yolunda yürüyelim; kalbimizde ve kafamızda sevgiden başka birşey kalmasın. Ve biz de Ömer Hayyam gibi “sevginle gireceğim toprağa, sevginle çıkacağım topraktan” diyebilelim. Allah, sizin, benim, bizim ve yeryüzündeki bütün insanların yardımcısı olsun, bizleri affetsin, bağışlasın...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :