Merhaba Efendim,

İnsan yaşarken değeri  neden bilinmiyor?Bu beni çok üzüyor ve düşündürüyor. Mevlana Hazretleri de aynı  dertten muzdarip. Şöyle buyuruyor:

“Gel, birbirimizin kıymetini bilelim de sonra ansızın birbirimizden ayrılmayalım.

Madem ki, inançlı kişi inançlı kişinin aynasıdır, niçin aynamızdan yüz çeviriyoruz?

Cömert kişiler, dostlarına canlarını feda ettiler.İnatçılığı bırak, biz de insanız.

Niçin "Kul euzu ve Kul Huvellah" ayetlerini dua olarak aşkımız ve sevgimiz için okumuyoruz?

Artniyetler dostluğu karartır, niçin bunları gönülden kovmuyoruz.

Ben ölünce, beni hoşca anacaksın. Niçin ölü severiz, diriye düşmanız biz?

Şimdi öldüğümü kabul et, barış yap, anlaş. Çünkü biz barışta ölüler gibi teslimiz.

Madem mezarımın üzerini öpeceksin, yanağımı öp. Şimdi ikimiz de hayattayız.

Ey gönül!Ölü gibi sus. Bu dilden dolayı benlikle itham edilmekteyiz.”

Muhterem Efendim, hürmetle mubarek, nurlu ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :