Sayın Mücella Hanım,
9.2.2009 tarihli mailinizi aldım.
Kıymetli yavrum, başkalrının görüşlerini bilmem. Benim için anne baba en kutsal varlıktır. Onların en büyük ihtiyaçları sevgidir, saygıdır, ilgidir. Bir kimse kocasının veya karısının hatırı için annesini veya babasını ihmal ediyor, onlarla yeteri kadar ilgilenmiyor, yeteri kadar sevgi ve saygı göstermiyorsa, onları huzur evlerine atıp nasıl olsa oradakarnı doyuyordur diye huzur içinde yatıp uyuyabiliyorsa o insan alçak, şerefsiz, namussuz, rezil bir kimsedir. Onlar hayatın ve insanlığın yüz karasıdır. Ne demek karım istemiyor, kocam istemiyor. Bunlar küçük menfaatler uğruna ruhlarını satmış, dünyalarını ve ahiretlerini ceheneme çevirmiş insanlığın yüzkarasıdırlar. Kocan istemiyorsa ona bir tekme vurursun, Allah belanı versin dersin. Sonra da şerefli bir şekilde rızkını ararsın. Bir gün Ali Uzun’a helva almaya gitmiştim. Sıramı bekliyordum. Seksen beş yaşlarında bir kadın geldi. “Evlatlarım,” dedi, “ben tereyağında nefis gözlemeler yaptım. Alır mısınız?” Gerek çalışanlar, gerek müşteriler birkaç dakika içinde kadının bütün gözlemelerini aldılar. Pekala şerefli, haysiyetli bir hanım evde poğaça, börek, gözleme yaparak onları bir poşete koyup pazarlara, işyerlerine, dükkanlara götürerek hayatını kazanabilir. İlle evde tembel tembel oturup kocanın getireceği ekmeğe eyvallah demek şart mıdır? Benim görüşüm bu. İlknur Hanım, bir mailinde anlatmıştı. Huzurevinde bir konser veriyorlar. Hanımefendi müsveddesi bir şırfıntı son model cipiyle geliyor, konseri dinliyor, ayrılırken huzurevine attığı annesine “Hakkını helal et” diyor. A kepaze kadın, o kadın sana hakkını helal eder mi? Aldığın süt zehir olsun, zıkkım olsun, iki dünyan cehennem olsun...
Hafsalam almıyor, bir insanın ihtiyacı sadece karnını doyurmak mıdır? Asıl insan ihtiyarlayınca braz sevgi, biraz şefkat bekliyor çevresinden. Bir kimse orospu çocuklarına orospu çocuğu dediğim için telefonu açtı, bana en büyük hakereti yaptı. O günden beri içim cayır cayır yanıyor. Bir türlü unutamıyorum. Allah da o insanın dünyasını yıksın. Ben, hayatımın hiçbir döneminde namuslu, şerefli, iffetli insanlara dil uzatmadım. Onlara daima saygı gösterdim. Çocukluk günlerimden beri yedi milyar insana bağrımı açtım, soframı açtım. Onların sevinci benim sevincim oldu. Onların ıstırabı benim ıstırabım oldu. Onlarla ağladım, onlarla güldüm. Yetmişbeş yaşındayım. Gecemi gündüzüme katmış onlara hizmet için çırpınıyorum. Kan tahlilim yapıldı. CK-Mbnin normal değeri 17-25 miş. Benim 575 çıktı. Bazı doktorlar hayret, bu 575le nasıl yaşıyorsun, tıbben olacak iş değil, dediler. Ben bu durumda her an ölüm tehdidi altında yine de insanlar hizmet etemek için çırpınıyorum, gecemi gündüzüe katıyorum. Şu anda saat gecenin 3:23’ü. Ben gelen maillere cevap yazıyorum. Bunu bir doktor duysa çıldırabilir. Ama benim tek düşüncem var, son nefesime kadar insanlar hizmet etmek. Yüce Peygamberim öyle emrediyor. “Allah’ı en çok memnun eden ibadet, insanlrı sevmek ve onlar hizmet etemektir” buyuruyor. Ben, canımı dişime takmış hizmet etmek için çırpınırken adam kalkmış sen Allah, Peygamber, vatan, bayrak, millet, namus düşmanlarına neden orospu çocuğu diyorsun diye bana çatıyor. Ve beni büyük bir bedbinliğe, ümitsizliğe, karamsarlığa götürüyor. Benim dünyamı yıkıyor. Yarabbi bu kulunu sana havale ediyorum. İşte yavrum hayat böyle. Bu adamlar Yunus Emre’yi bile nasıl feryad ettirmişlerdi.
“Bu dünya dopdolu kalleş, herbirinden bir ses gelir”
Annelerini, babalarını en çok sevgiye, şefkate muhtaç oldukları bir dönemde huzurevlerine atanlara Allah belanızı versin diyorum. İki dünyanız cehennem olsun diyorum. Şimdi bakalım bizim cici bey buna ne diyecek?
Kıymetli yavrum, ben olaya böyle bakıyorum. Yanlış düşünüyorsam Allah affetsin.
Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :