Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,

15.9.2006 tarihli mailinizi aldım. Efendim, her zaman olduğu gibi bütün insanlar için son derece önemli olan bir konuya değinmişsiniz. Ve onu birbirinden güzel örneklerle o kadar güzel anlatmışsınız ki Allah sizden razı olsun. Olay çok önemli. Gittikçe katılaşan, maddileşen inceliklerini, güzelliklerini, hatta efendiliğini kaybeden bir toplumda ne güzel, tutunacak bir dal gösteriyorsunuz. Tıpkı

“Hatıralar da dal istiyor,

Kuşlar gibi konacak”

mısralarında olduğu gibi. Atalarımız ne güzel söylemiş “Ateşi söndüren sudur, ateşin üstüne benzinle gidilmez” diye. Bazen bir tebessüm, bir tek kelime bizi yerine göre hayata davet edebilir. Kalbimize iyinin güzelin, asil, temiz ve büyük olanın ışıklarını serpebilir. Hepimizin bugün sevgisizlikten, ilgisizlikten, saygısızlıktan içimiz yanmış, bağrımız şarhem şarhem olmuş. İçimiz susuz, içimiz bir yangın yeri gibi. Hepimiz minicik, ama minicik bir sevginin özlemi içindeyiz. Bu durumda bir insana dost olmak, onun gözyaşını paylaşmak, onun derdini dinlemek, ona iyinin güzelin yolunu göstermek ne kadar önemli. Bunu yapabilenler ne güzel insanlardır. Aslında hiç de zor değil; önemli olan o bilince ulaşabilmek. Dolmuştan inerken şoföre iyi günler, hayırlı işler dileyebilmek, telefonda bizi yanlışlıkla arayan bir insana tatlı, yumuşak bir sesle, efendice numarasının yanlış olduğunu söylemek, alış veriş için girdiğimiz bir dükkana selam vererek edeple, saygıyla girebilmek. Bunlar ne güzel olaylardır. Sonra bunu bütün hayatımıza teşmil edebilmek, sokağa çıktığımızda kapının önünü süpüren çöpçüye selam verip hatırını sormak, ekmeğimizi getiren kapıcıya teşekkür edebilmek, asansörde kapıda, sokakta rastladığımız çocuklara selam verip, onların hatırını sormak ne güzel olaylardır. Allah bu güzellikleri cümlemize nasib etsin. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :