Sayın Ayşe Kavaz,
11.2.2009 tarihli mailinizi aldım.
Kıymetli yavrum, Türk toplumunda rüşvet olayı öyle yaygınlaştı ki nihayet dün mahkeme kararıyla da bunun bir örneği gösterilmiş oldu. Bal gibi rüşvet olan ilkokul çocuklarının bile başka türlü düşünemeyeceği bir duruma mahkeme kararıyla bahşiş denildi. Tapuda rüşvet verilmiyormuş sadece bahşiş alınıyormuş. Bu karar beni o kadar üzdü ki o kadar ağlattı ki anlatamam.
Sevgili yavrum, siz rüşvet olayının manevi hayatımıza da girdiğinin farkında mısınız? Burada bir durup düşünelim. "Bu sıkıntımlı kaldırırsan ya da bu dileğimi kabul edersen şu hayrı yapıcam ya da oruç tutucam"

demek Allah’a rüşvet vermek demek değil midir? Birtakım ıvır zıvır insanlar, mahalle kadınları böyle yapıyor diye, böyle söylüyor diye benden de onay mı bekliyorsun? Kıymetli yavrum ne yapsan ne etsen benden onay alamazsın. Bir ihtiyacımız olduğu zaman sadece dua etmemiz yeter. Aslında öyle veliler var ki birşey istemeyi bile edep dışı kabul ediyorlar. Kuru ekmek bile yeseler Allah’dan birşey istemek yerine “Yarabbi,” diyorlar, “bana verdiğin nimetlere nasıl şükredeceğimi bilemiyorum. Allah’ım beni bu nimetlere layık et. Nimetlerini üzerimizden eksik etme.”

İşte böyle evladım. Dua etmemiz yeter. Bunun dışına elimizden geldiği kadar manen ve maddeten insanlara faydalı olalım, onlara hizmet edelim, onlara sevgi duyalım, onların gözyaşlarını paylaşalım. Yalnızları, kimsesizleri, acı çeken, ıstırap çeken insanları Muhammedi bir aşkla kucaklayalım. Bir yardım yapacağımız zaman ertelemeyelim, yarına bırakmayalım. Belki yarın çok geç olabilir. Hayatta yanlız, kimsesiz, acı çeken, ıstırap çeken insanları kucaklamak sevgiyle, saygıyla onlara ilgi göstermek kadar hayatta güzel olan ne vardır? Hiç kimseye kin tutmamak, affetmek, bağışlamak, bizi kıran, inciten, ağlatan insanlara hayır dua etmek, onlara iki alemde de saadet dilemek ne muhteşem bir olaydır. İşte böyle yavrum. Artık karar senin...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :