Sayın Funkar,
11.2.2009 tarihli mailinizi aldım.
Kıymetli yavrum, öteden beri bu günler beni düşündürür, tuhafıma gider. Yani ben annemi, babamı, sevgilimi senede bir gün mü düşüneceğim. Bu ne çirkin bir olay. Rana’nın vefatından sonra onuanamadığım, ismini zikretmediğim, hatıralarıyla ürpermediğim bir tek gün olmadı. Aynı şeyi annem için de söyleyebilir. O muhteşem sevgileri bir güne sığdırmak, o gün hatırlamak düşüncesi bana çok acaip geliyor. Ne diyelim yavrum, egemen güçler böyle diyor, böyle istiyor...
Değerli yavrum, Sümbül Sinan Hazretleri’nin “Beni sevenlerin doğrulukta tembel olmaması gerekir.” Sözü benim yorumuma göre şöyledir: Hayırlı bir iş yapmak istiyorsan en güzel zaman içinde bulunulan andır. Bunu yarınlara ertelemeyelim. Yarına çıkacağımız ne malum? Mesela bir öksüz çocuğa bir hediye alacaksın, karar verdin. Ama hep erteliyorsun. Falan güne, falan haftaya. Ya o süre içinde Hakka göçersek. Bir kimse seni üzmüş, incitmiş, kalbini kırmış, onu affetmek istiyorsun, ama hep erteliyorsun. Yarına çıkacağına dair elinde senedin mi var? Bizler her an mana alemine göçebiliriz. Bunun yaşı olmaz. İyisi, hastası olmaz. Emir, emirdir. Bu nedenlerle yavrum, bir doğruyu söylemek için, bir hatamızı düzeltip özür dilemek için ne olur işi yarınlara bırakmayalım. Hani vaktiyle bir tango vardı:

“Yarın olsun, yarın olsun diye günler soluyor”

diyordu. Biz de yapacağımız ibadetler, hayırlar, güzellikler için, dileyeceğimiz özürler için bir kimseye sevgimizi söylemek için işi yarınlara bırakmayalım.
Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :