Sayın “Haykırış”,

15.2.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, eğer sitemizi günü gününe, muntazaman takip etseydin bu soruyu sormak lüzumunu duymazdın. Değerli yavrum, olay şu: bir kimse bizi kırdı, biz de onu affettik. Karşı taraf şöyle düşünür, böyle düşünür bize ne? İtin canı cehenneme... Önemli olan bizim iç dünyamızın mamak çöplüğüne dönmemesi. Mamak çöplüğünde bile patlama olmuştu. Değerli yavrum, ben bir kimsenin yaptığı kötülüğü, kalleşliği, itliği affedersem sadece kendi iç dünyamı temizlemiş olurum, o kadar. Karşı taraf şunu düşünür, bunu düşünür, bundan bana ne?

Gelelim ikinci kısma. Birisi açıktan, terbiyesizce, küstahça bana saldırıyorsa ben de dünyayı onun başına yıkarım. Onu anasından doğduğuna bin kere pişman ederim. Olayları birbirine karıştırmayalım. Affetmek olayı başka, bize tecavüz eden, küstahlık yapan orospu çocuklarını susturmak başka. Peygamberimiz dünyanın gelmiş, geçmiş, gelecek en büyük, en yüce, en hassas, en asil insanı idi. Ama gün oldu Peygamberimiz gerektiği zaman ordunun başına geçti, en ön saflarda elinde kılınç kahramanca savaştı. Savaştan kaçan, ölümden korkan namussuzdur, şerefsizdir. Evet yavrum, durum böyle. Gerektiğinde bir sarı gülün güzelliği bizi ağlatacak, ama gerektiği zamanda biz de bizimle alay eden, bizi küçük gören, bize tepeden bakan orospu çocuklarına dünyayı dar edeceğiz. Böyle yavrum. Bu konuda diyeceklerim bu kadar. Tereddütün olursa lütfen yaz.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :