SABIR VE ŞÜKÜR İÇİNDE YAŞAMAK
Eklenme Tarihi : 8/5/2005 5:42:57 PM

     Radyodan dinledim, bir hanım anlatıyordu; vefat eden kocası Bağkur emeklisiymiş, kiramı da verdikten sonra diyor, elime çok az bir para kalıyor. O para ile ancak iki günde bir şişe süt alabiliyorum, iki günde bir belediye ekmeği alıyorum kimseye muhtaç olmadan karnımı doyurabiliyorum. Beni kimseye muhtaç etmediği için Allahım'a nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Ya Rabbi, sana sonsuz şükürler olsun, bana verdiğin bu saltanatı cümleye de nasib et.



     Nice zamandır bu hanımın konuşmasını düşünüyorum beni duygulandırıyor, bazen ağlatıyor. Ya Rabbi, o ne muhteşem bir kanaatkarlık, o ne güzel bir teslimiyet, hayatı olduğu gibi kabul ediş, itiraz yok, şikayet yok, sızlanmak yok, sadece edep, incelik ve güzellik. Bir Hadis-i Şerifi hatırlıyorum Yüce Resulümüz buyuruyor: "Allah şükredenin rızkını arttırır, şikayet edenin derdini çoğaltır."



     Çevreme bakıyorum, şükreden ama gerçekten şükreden, sadece diliyle değil kalbiyle de şükredebilen insanlar ne kadar az. İşittiklerimiz hep şikayet sanki insanlar şikayet etmekten, şikayet dinlemekten zevk alıyorlar. Acaba kaç insan, yediği yemek, giydiği elbise, oturduğu ev için, görebildiği için, yürüyebildiği için, işitebildiği için Rabbine şükrediyor.Kendimizi ne sanıyoruz, acaba bizler yediğimiz ekmeğe içtiğimiz suya layık mıyız? Bir düşünsek, acaba Allah'a layık olmak için İslam'a layık olmak için.Yüce Peygamberimize layık olmak için ne yapıyoruz? Hep Hz. Ömer'in sözünü hatırlarım: "Bugün Allah için ne yaptın?" Bu söz bazen beni ağlatır, titrer ürperirim.



     İnsan olmak ne kadar zor. İstisnasız hepimiz dünyaya bunun için gönderilmedik mi? Her insanın en büyük amacı; Hz. İnsan makamına ulaşmak değil midir? Hepimiz şöyle bir düşünsek, bunun için ne yapıyoruz? Bir gün Resullullah efendimiz, bir konuşma yapıyor ve islam ordusu için Müslümanların yardım etmelerini istiyor, herkes gücü nispetinde bir şeyler getiriyor. Sıra Hz. Ebubekir'e geliyor, mübarek sultan kalkıyor, neyi var neyi yoksa gidip getiriyor. Kendisine ne kaldığını Yüce Resulümüz sorduğunda, O erişilmez bir incelik ve edep içinde: "Ya Resullullah, bana senin aşkın kaldı diyor." Önemli olan o zarafete ulaşabilmek. Burnu büyüklük yapmak kolay, kendini birşey sanmak kolay, sağa sola saldırmak kolay ama Allah'ın ve Resul'ün yolunda yürüyebilmek, müeddep bir insan olabilmek, sabır, şükür ve kanaat potasında eriyebilmek kolay iş değil. Gerçek bir Müslüman olabilmek hiç kolay değil. Bir gün Rabiye Sultan, namaz kılmaktayken, evine bir hırsız girer, sağı solu araştırır, dolapları açar kapar, alınacak bir şey bulamaz. Canı sıkılır, söylenerek çıkar gider. O sırada Rabiya Sultanın namazı bitmiştir. Hemen seccadesini toplar, koltuğunun altına alır, hırsızın arkasından yürümeye başlar. Bir köşede hırsızı yakalar ve ona hitaben: "Efendim, herhalde bir ihtiyacınız vardı, belki bir hastanız vardı. Bir şeyler almak ümidiyle evime girdiniz ama ben çok fakirim, evimde bir testimden ve bir seccademden başka bir şeyim yok, bu seccadeyi geçen yıl birisi bana hediye etmişti. İpektir, satılırsa iyi para eder, bunu lütfen kabul buyurun, belki bir ihtiyacınızı giderir. Bu yaklaşım şekli ve konuşma tarzı, hırsızı çok duygulandırır, hüngür hüngür ağlamaya başlar ve Rabiya Sultan'ın ayaklarına kapanır: "Anacım beni affet, kurtulmam için dua buyur." der. O günden itibaren, Rabiya Sultan'ın hizmetine girer, talebesi olur ve ölünceye kadar ona bağlı kalır.Hayat hiç kimse için bütün imkanlarım tüketmez. Her insan yapıklarına pişman olup samimi olarak, ihlasla tövbe ederse, iyi, güzel, temiz bir insan olabilir. Önemli olan aşkla, inançla, ihlasla İslam'ın yoluna girebilmektir. Kimse yaşadığı hayatı, kendi keyfine göre nefsaniyetine göre bitirmeye mezun değildir. Bu hayata, değil her gününü, her saatini, her dakikasını değerlendirmek üzere gönderildik. Bu yerdeki karıncadan, gökteki yıldızlara kadar ihtişamla dolu hayat boşuna kurulmadı. Yarın Cenab-ı Hak soracak. Ey kulum diyecek, ben seninleyken sen kiminleydin? Resullullah Efendimiz gece yatarlarken, dua ederlermiş; Allah'ım, beni bir an, bir andan da kısa bir zaman nefsime bırakma diye. Bu imtihanlar dünyasında, temiz bir hayat yaşayıp emaneti tertemiz teslim edebilmek için, son derece dikkatli olmamız gerekiyor. Yunus Emre "Tehi görme kimesneyi, hiç kimesne tehi değil"der. Bir tek Ayet-i Kerimeyi, bir tek Hadis-i Şerif-i yaşayabilmek, günlük hayatında uygulayabilmek öyle güzellikler kazandırıyor ki: "Önce inandım de, sonra dosdoğru ol" ayetini, "ya hayır söyle yahut sus" hadisini yaşayabilen insanlar, kalplerinde ve kafalarında akıllarının ve havsalalarının alamayacağı doruklara ulaşırlar. Günlük hayatlarında stres, bunalım, sıkıntı sözlerini dillerinden düşürmeyenler. Bir de incelikler, güzellikler alemine yani İslam'a bir uzanabilseler, iç dünyalarının güzelliklerle dolduğunu fark ederler, o zaman karanlıklar ışıkla dolar, zulmetin yerini nur alır. Aşık Veysel bir şiirinde: "Yumma gözün kör gibi" der. "Görenedir görene; köre nedir köre ne" sözünde ne büyük incelikler var.Kuran- ı Kerimde "Ne yana bakarsan bak, Allah'ın vechi oradadır" buyuruluyor. Yunus Emre ne güzel söyler: "Cümle yerde Hak nazır, göz gerektir göresi" ve ilave eder "benim bir karıncaya ulu nazarım vardır"diye...Hayatın her köşesi, her anı binbir güzelliklerle doludur.Ne olur bir güzel bir hoş edep duygusu içinde hayatı ve insanları sevebilsek, birbirimize ellerimizi sevgiyle saygıyla uzatabilsek Yunus Emre gibi: "Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz" diyebilsek.